Nowości  Współpraca    
 


Retronauta.pl > Powódź na Wiśle i Odrze (1947)

2017-03-16 Powódź na Wiśle i Odrze (1947)

Zaledwie 2 lata po 2 wojnie światowej na 2 głównych polskich rzekach miały miejsce 2 katastrofalne powodzie.

Powodzie na Wiśle i Odrze w marcu 1947 roku przyniosły śmierć dziesiątkom ludzi w Polsce i Niemczech. Wezbrane wody i niesiony przez nie lód zmiótł za sobą mosty, zalane zostały znaczne obszary - m.in. Żuławy Wiślane, przedmieścia Gdańska i tereny nad Odrą.

Zniszczony przez lód most na Wiśle

Zima 1947 roku była rekordowo długa i ciężka. Polskie rzeki były skute lodem. Na przełomie lutego i marca 1947 roku nastąpiło nagłe ocieplenie. Spowodowało ono gwałtowne pękanie lodu. Utrzymujące się dodanie temperatury, odwilż i opady deszczu dodatkowo spowodowały wezbranie wód. Napierające z nurtem bryły lodu tworzyły zatory lodowe i spiętrzenie wody. W rezultacie katastrofalne powodzie na największych rzekach Wiśle i Odrze wraz z ich głównymi dopływami.

Powódź na Wiśle 1947

27 lutego Silne mrozy (np. w Krakowie -22 stopni)
28 lutego Nagłe ocieplenie (np. w Krakowie +6 stopni)
początek marca Utrzymymujące się dodatnie temperatury (odwilż) wraz z opadami deszczu.
11 marca Kolejna faza ocieplenia. Wzbierają rzeki górskie.
15 marca Roztopy obejmują górne odcinki Wisły.
marzec W rejonie Warszawy woda przerywa wały między Zakroczymiem a Czerwińskiem.
24 marca Zerwanie mostu w Tczewie, zaledwie 16 dni po rocznej powojennej odbudowie.
marzec Zalanie Żuław Wiślanych i przedmieść Gdańska.

Powódź na Odrze 1947


Powódź na Odrze 1947 roku (grafika: Bundesarchiv (CC))

Wiosenna powódź 1947 roku na Odrze przeniosła katastrofalne skutki na nowej granicy Polski z Niemcami. Po 2 wojnie światowej Polska została przesunięta na wschód. Nowa granica tzw. Ziem Odzyskanych została oparta o Odrę. W pobliżu Kostrzyna nad Odrą (niem. Küstrin), które zostało zniszczone podczas wojny niemal w 100%, napływające bryły lodu utworzyły zator lodowy. W jego wyniku Kotlina Freienwaldzka (niem. Oderbruch) znalazła się pod wodą.


Ewakuacja bydła (grafika: Bundesarchiv (CC))

  Kotlina Freienwaldzka (niem. Oderbruch) to obszar wydarty mokradłom Odry w latach 1747-1753 poprzez wybudowanie nowego koryta rzeki. Rozpościera się on głównie na lewym brzegu Odry na terytorium Niemiec.

20 tys. mieszkańców tych terenów musiało opuścić swoje domy i stało się bezdomne.

21 marca, wieczór W pobliżu Kostrzyna nad Odrą w wyniku spiętrzenia się lodu powstaje zator lodowy.
21/22 marca, noc Zator doprowadza do znacznego wzrostu poziomu wody.
22 marca, godz. 1 w nocy Wały przeciwpowodziowe nie wytrzymują w okolicach Reitwein i tworzą się dwie wyrwy o szerokości około 100 metrów. Po kilku godzinach wyrwy mają już około 300 metrów.
22 marca, rano Samoloty okupacyjnej Armii Czerwonej zrzucają na czoło zatoru lodowego 8 bomb lotniczych. Bezskutecznie. Potem 4 kolejne bomby lotnicze, ale nie przenosi to pożądanego efektu. Woda zalewa całą Kotlinę Freienwaldzką na wysokość do 1 m. Fala powodziowa dociera do oddalonego od Odry o wiele kilometrów uzdrowiska Bad Freienwalde i zalewa miasto.
23 marca Ponowny zrzut bomb lotniczych, który jest bezskuteczny. Woda zmywa most w Wriezen.
24 marca, godz. 21 Zrzucony poniżej Kostrzyna nad Odrą przez samolot duży ładunek wybuchowy rozbija w końcu nagromadzone masy lodowe i udrożnia główne koryto rzeki.
30 marca Zalanych zostało w sumie 60 000 hektarów
9 kwiecień Woda zaczyna opadać. Wracają pierwsi mieszkańcy.
18 kwiecień Sowiecka administracja okupacyjna zaczyna naprawę przerwanych wałów przeciwpowodziowych przy Reitwein.

Ocenia się, że w wyniku powodzi na Odrze życie straciły 23 osoby.

Wsparcie

Wesprzyj dalszy rozwój serwisu internetowego Retronauta.pl. Nie blokuj i reaguj na reklamy, sprawdź poniższe strony naszych partnerów. W ten sposób zapewniasz sobie dalsze wiadomości z przeszłości za darmo.

Retronauta.pl na serwisach społecznościowych: